Ο ΓΕΡΟ-ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΟΣ, ποίημα του Ευάγγελου Πλαστήρα

-«…. Πες μας ΓΕΡΟ-ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΕ, τόσες χιλιάδες χρόνια
τι είδανε τα μάτια σου, τι γροίκησαν τ’ αυτιά σου»;
-«…Σαν τι να πρωτοθυμηθώ, και τι να μολογήσω!
… Είδα του Ξέρξη τις ορδές, κάτω στις Θερμοπύλες,
κι ο Λεωνίδας μοναχός, με λίγους Σπαρτιάτες.
Άκουσα λιανοτούφεκα, και ρώτησα τη Γκιώνα,
-«Ειν’ ο Αντρούτσος Οδυσσεύς, που δόξα σ’ ένα Χάνι»!
Και πάλι ο κάμπος μαύρισε, με τούρκικα φουσάτα,
κι έστησ’ ο Διάκος πόλεμο, κάτω στην Αλαμάνα.
Το καρυοφύλλι τα’ άναψε έσπασε το σπαθί του.
και ζωντανό τον σούβλισαν, οι Τούρκοι στο Ζητούνι.
Είδα στη χαλκομάτα μου, να πιάνουν το δεσπότη,
και να σκοτώνουν οι άπιστοι, τον Άγιο των Σαλώνων.
Στα γέρικα τα ελάτια μου, Αρματωλοί και Κλέφτες,
εκεί κρεμάγαν τ’ άρματα λίγο να ξαποστάσουν.
Γνώρισα τ’ ανταρτόπουλα, που βγήκαν στον αγώνα,
τότε …στη μαύρη Κατοχή, κατακτητές να διώξουν.
Πέρασα μπόρες και βροχές, άκουσ’ αστροπελέκια,
και το χειμώνα άσπριζα, απ’ το πολύ το χιόνι.
Είχα τ’ αγρίμια συντροφιά, τις πέρδικες στα πλάγια,
και τις λαφίνες πούπιναν, νερό να ξεδιψάσουν.
Χαιρόμουνα την Άνοιξη, τους Σαρακατσαναίους,
με τα πολλά κοπάδια τους, και τα τρανά γκεσέμια»!..
Αυτά μας είπε το βουνό, κι έδωκε την ευχή του,
να πάρουμε τα χρόνια του, να δούμε τα καλά του
Ευάγγελος Πλαστήρας
----------------------------------------------
Σημείωση : Τι όμορφο ποίημα για το βουνό μας,
του αείμνηστου Ευάγγελου Πλαστήρα και πόσο
επίκαιρο και διαχρονικό, για την ανάγκη διατήρησης της
ομορφιάς του;