Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Εγκατάστασης γραμμής ηλεκτροδότησης
από τον Οικισμό του Ελευθεροχωρίου προς το οροπέδιο της Νευρόπολης

Οι φίλοι του Καλλίδρομου Όρους
Για την προστασία του περιβάλλοντος και
της πολιτιστικής κληρονομιάς του Καλλίδρομου
Αστική εταιρεία μη κερδοσκοπική


ΠΡΟΣ: Κο Δ/ντή Δασών Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας
Κα Δ/ντρια Περιβάλλοντος και Χωροταξίας Περιφέρειας Στερεάς Ελλά-
δας

21 Αυγούστου 2008

Αξιότιμη Κυρία και Κύριε Δ/ντά

Πληροφορηθήκαμε άτι προωθείται έργο εγκατάστασης γραμμής ηλε-
κτροδότησης από τον οικισμό Ελευθεροχωρίου προς το οροπέδιο της
Νευρόπολης και την ορεινή λίμνη Καλλιδρόμου
. Οι (ανεπιβεβαίωτες)
πληροφορίες αναφέρουν ότι ενδέχεται να αφορά στην ηλεκτροδότηση
κεραίας κινητής τηλεφωνίας.

Επισημαίνουμε ότι η διέλευση γραμμής ηλεκτροδότησης μέσα από το
δάσος της περιοχής συνιστά μία σημαντική απειλή (κίνδυνος πυρκαγιάς
κ.λπ.), η οποία πρέπει να αποφευχθεί λαμβάνοντας ιδιαιτέρως υπόψη τις
τεράστιες καταστροφές από δασικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών
και ιδίως του 2007.

Λόγω μάλιστα της ένταξης του Καλλίδρομου στο ευρωπαϊκό οικολο-
γικό δίκτυο «ΝΑΤURΑ 20ΟΟ» (ΦΥΣΗ 2000), η περιοχή απολαμβάνει
αυξημένης προστασίας βάσει της Κοινοτικής και εθνικής νομοθεσίας
(αποφυγή της υποβάθμισης των οικοσυστημάτων, αυστηρός έλεγχος
των προτεινόμενων έργων, υπαγωγή σε αυστηρότερο καθεστώς περι-
βαλλοντικής αδειοδότησης - έγκρισης περιβαλλοντικών όρων έργων
και δραστηριοτήτων κ.λπ.).

Στο πλαίσιο αυτό, παρακαλούμε όπως διενεργήσετε έλεγχο σχετικά
με την ύπαρξη όλων των απαιτούμενων μελετών και αδειών πριν την
έναρξη του έργου (περιβαλλοντική και δασική νομοθεσία κ.ά.) καθώς
και να εξετάσετε αφενός τη σκοπιμότητα του έργου δεδομένης της
ευαισθησίας του περιβάλλοντος στην περιοχή και αφετέρου τις εναλ-
λακτικές λύσεις (υπόγεια διέλευση αγωγού τροφοδοσίας ή χρήση συ-
στήματος παραγωγής ηλεκτρισμού από ηλιακή ενέργεια εφόσον αφορά
σε ηλεκτροδότηση κεραίας). Παρακαλούμε για τις ενέργειές σας και τη
σχετική ενημέρωση μας.

Με τιμή
Σύλλογος των Απανταχού Παλαιοχωριτών
Εταιρεία «Οι φίλοι του Καλλίδρομου Όρους» Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Έγινε με επιτυχία ο 1ος Ορεινός Αγώνας Τρεξίματος "Ανοπαία Ατραπός"

Με μεγάλη επιτυχία έγινε σήμερα ο 1ος Ορεινός Αγώνας Τρεξίματος "Ανοπαία Ατραπός" (το Μονοπάτι του Εφιάλτη)στο Καλλίδρομο. 142 αθλητές από όλη την Ελλάδα που πήραν μέρος έμεινα ενθουσιασμένοι τόσο από την όμορφη διαδρομή, όσο και από τη διοργάνωση του αγώνα. Δείτε ορισμένες φωτογραφίες σαν μια πρώτη δημοσίευση του αγώνα. Θα ακολουθήσει αναλυτικότερη παρουσίαση τόσο των αποτελεσμάτων όσο και των λεπτομερειών του αγώνα






Η γραμματεία του αγώνα Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

1ος Ορεινός Αγώνας «Ανοπαία Ατραπός»



13 Απριλίου 2008


Ο Σύλλογος Αθλημάτων Μεγάλης Διάρκειας «Τραχίνα», προκηρύσσει τον 1ο Ορεινό Αγώνα Τρεξίματος 16χλμ. με την ονομασία «Ανοπαία Ατραπός». Ο αγώνας θα γίνει την Κυριακή 13 Απριλίου σε μονοπάτια του ελατοσκέπαστου όρους Καλλίδρομο. Η διαδρομή είναι ιστορική καθώς είναι αυτή που χρησιμοποίησε ο Εφιάλτης για να οδηγήσει τους Πέρσες πίσω από τις Θερμοπύλες.


Δηλώσεις συμμετοχών

Η δήλωση συμμετοχής θα γίνεται ηλεκτρονικά στο trachina.runners@gmail.com ή στα τηλέφωνα 6932271106 και 6932352546 μέχρι την Πέμπτη 10/04/08.

Η γραμματεία του αγώνα θα είναι στο άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, όπου θα είναι και ο τερματισμός. Οι αθλητές που θα συμμετέχουν θα πρέπει να συγκεντρωθούν στον ίδιο χώρο. Εκεί υπάρχει αρκετός χώρος για τη στάθμευση των οχημάτων. Με λεωφορείο του συλλόγου θα μεταφερθούν στο σημείο της εκκίνησης η οποία θα δοθεί στις 11:00. Τα δρομολόγια των λεωφορείων θα ανακοινωθούν την Παρασκευή 11/04/08 με νέα ανακοίνωση στο διαδίκτυο.


Περιγραφή διαδρομής.

Το συνολικό μήκος της διαδρομής είναι 16χλμ. από τα οποία το 80% είναι μονοπάτια και το 20% δασικοί δρόμοι. (Το αρχικό μήκος της, σύμφωνα με την πρώτη ανακοίνωση, θα ήταν 21χλμ. Τελικά προκειμένου ο αγώνας να είναι καθαρά ορεινού τύπου αλλά και απόλυτα ταυτισμένος με την ιστορική διαδρομή αφαιρέθηκαν τμήματα δασικών δρόμων.) Η συνολική θετική υψομετρική είναι 510μ.

Η εκκίνηση του αγώνα θα γίνει σε υψόμετρο 630μ. δίπλα από την Ι.Μ. Δαμάστας. Αρχικά η διαδρομή κινείται για 2,1χλμ. σε δασικό δρόμο και στη συνέχεια σε μονοπάτι. Κερδίζει γρήγορα ύψος οπότε το μονοπάτι ελίσσεται ανάμεσα σε έλατα και φτάνει σε υψόμετρο 980μ. Εκεί ξανασυναντά δασικό δρόμο και λιβάδια.. Για 1χλμ. η διαδρομή κινείται σε δασικούς δρόμους και διέρχεται από το ψηλότερο σημείο της τα 1060μ. Από εδώ ξεκινά μια συνεχή κατηφόρα με μικρά μόνο ανεβάσματα. Το τοπίο είναι πανέμορφο καθώς ολόκληρη η διαδρομή είναι μέσα σε δάσος με έλατα, πεύκα αλλά και πολλά άλλα είδη φυτών και δέντρων. Μάλιστα υπάρχουν και αρκετές εποχικές λιμνούλες. Η κατάληξη του αγώνα θα είναι στο άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

Στη διαδρομή θα υπάρχουν τρεις (3) σταθμοί ανεφοδιασμού με νερό ή ισοτονικό. Έτσι θα υπάρχει πλήρης κάλυψη και δεν θα είναι υποχρεωμένοι οι αθλητές να έχουν εφόδια μαζί τους. Απαραίτητο θεωρείται να χρησιμοποιούν ειδικό εξοπλισμό (π.χ. παπούτσια) κατάλληλα για αγώνες βουνού.

Η διαδρομή είναι πλήρως σηματοδοτημένη ώστε να είναι εύκολη η αναγνώρισή της ακόμα και από αρχάριους. Η σήμανση έγινε με κορδέλες λευκού – κόκκινου χρώματος. Βέβαια υπάρχει και μόνιμη σήμανση από άσπρα – κόκκινα μεταλλικά πλαίσια.

Για την ασφάλεια των αθλητών θα υπάρχει ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ και ιδιώτης γιατρός μέλος του συλλόγου. Επίσης σε αρκετά σημεία του μονοπατιού προσεγγίζουν οχήματα ώστε να είναι άμεση η βοήθεια σε οποιαδήποτε περίπτωση.

Φωτογραφίες από τη διαδρομή υπάρχουν ήδη στο διαδίκτυο.

Ο σύλλογος «Τραχίνα» σας καλεί να τρέξετε αυτή την ιστορική διαδρομή μέσα στο πανέμορφο δάσος του Καλλιδρόμου. Εμείς θα φροντίσουμε να έχετε ένα ασφαλή και ευχάριστο αγώνα.

Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Καλλίδρομο: Μονή Δαμάστας – Παλαιοπαναγιά –
Χαλικόβρυση – Καταφύγιο, επιστροφή από Ελευθεροχώρι (24/2/08)

“Να μεθύσω με βουνό…” Αναρωτιέμαι αν μπορεί η παραπάνω έκφραση να διατυπωθεί δίχως να χρειάζεται εσείς, που μας διαβάζετε, να κάνετε έναν συγκεκριμένο μορφασμό, αυτό ίσως της ειρωνείας ή της βαρεμάρας. Συλλαμβάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να μειώσει λίγο τις εικόνες, για να μην παρεξηγηθεί και θεωρηθεί υπερβολικός. Όμως μεταφέρω την άποψη μια φίλης, που συμμετείχε στην πορεία “Τι όμορφη μέρα, τι όμορφο βουνό! Το αγάπησα αυτό το μέρος, είναι πλούσιο και ήρεμο, φιλόξενο, είναι αδύνατο να βαρεθείς, αφού αλλάζει όψη κάθε τόσο! θα ήθελα όταν πάμε πάλι να περπατήσουμε ως την κορυφή, να χαζέψουμε τον κόσμο αλλιώτικο!”

Η μέρα ήταν μια επιβεβαίωση του ορειβατικού ενδιαφέροντος νέων ανθρώπων να γνωρίσουν το Καλλίδρομο. Όμορφη, ζεστή, με έναν καταγάλανο ουρανό. Ήταν επίσης ο Ορειβατικός Σύλλογος της Φυλής (ΕΠΟΣ ΦΥΛΗΣ) με ένα γεμάτο λεωφορείο με συντριπτική την πλειοψηφία των νέων. Ύμνος στην ορειβατική διάθεση για εναλλακτικές εμπειρίες στη φύση.

Η ανάβαση ξεκινάει από τη Μονή Δαμάστας, διακόσια μέτρα περίπου πριν το Μοναστήρι, σε υψόμετρο 580 μέτρα. Η Μονή της Δαμάστας βρίσκεται στην κατάφυτη πλαγιά του Καλλιδρόμου που έχει θέα προς την κοιλάδα του Σπερχειού. Το μοναστήρι έχει ιστορική σημασία καθώς συνδέεται με τον αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 Ιωάννη Δυοβουνιώτη, που δαπάνησε για την τοιχογράφηση του καθολικού.

Εδώ είναι και η αρχή του «Μονοπατιού του Εφιάλτη», μια πανελλήνια πορεία που γίνεται κάθε χρόνο, τον Μάιο, από τον ΕΟΣ Λαμίας και που καταλήγει στις Θερμοπύλες. Αρχίζουμε ομαλά σε δασικό δρόμο διασχίζοντας το πυκνό δάσος βελανιδιάς. Τα δέντρα είναι σχετικά χαμηλά, γιατί γίνεται συχνή εκμετάλλευση του δάσους για την παραγωγή κάρβουνου. Μετά από μερικές τραβέρσες ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια ανατολικά και μπαίνουμε πια στο ελατόδασος, ενώ έχουμε αρχίσει να περπατάμε στο χιόνι. Ανηφορίζουμε στο μονοπάτι και σε μισή ώρα περίπου βρισκόμαστε στο πρώτο πλάτωμα. Σ’ αυτό το πλάτωμα ανέβαιναν οι κάτοικοι της Ανθήλης για «θερινή διαβίωση» για να αποφύγουν την ελονοσία και τα κουνούπια. Έχει μια καταπληκτική θέα στον κάμπο του Σπερχειού και τον Μαλιακό. Είναι ένα μπαλκόνι.

Νά’ τοι ξανά μπροστά μας οι κυνηγοί με τις φόρμες παραλλαγής…! Οι φωνές μας για το παράνομο κυνήγι στο χιόνι τους υποχρέωσαν να απομακρυνθούν με τρόπο.

Η συνέχεια μέσα στα έλατα με κατεύθυνση νοτιοανατολική, ακολουθώντας τα σημάδια. Η μικρή μισοπαγωμένη λίμνη ανάμεσα στα δέντρα και το χιονισμένο τοπίο, ευκαιρία για στάση και φωτογραφίες. Συζήτηση για ιστορικά θέματα. Και η σκέψη μας «χάνεται» για λίγο στα βάθη των αιώνων και στο πόσο οι ιστορικές αναφορές σήμερα είναι αυθεντικές ή έχουν υποστεί τις αλλοιώσεις των διαφόρων σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Να και το ερώτημα που διατυπώθηκε: “πού φυλάσσονται τα πρωτότυπα των ιστορικών πηγών; Υπάρχουν άραγε;”

Περνάμε το ρέμα με τους αναβαθμούς, που είχε κατασκευάσει το δασαρχείο. Έργα ορεινής υδρονομίας απαραίτητα για τη συγκράτηση των φερτών, τη μείωση της στερεοπαροχής και τα πλημμυρικά φαινόμενα χαμηλότερα. Μπροστά μας είναι τα λιβάδια της Παλιοπαναγιάς. Αφήνουμε τα σημάδια του “Εφιάλτη” –όχι, εμείς δεν θα προδώσουμε- και συνεχίζουμε νότια και νοτιοδυτικά τον δασικό δρόμο με κατεύθυνση, μπροστά μας, την καμένη κορυφή, όπου, σαν σκιάχτρο, φαντάζει το Πυροφυλάκιο. Έμεινε μνημείο στην κορυφή του καμένου λόφου μετά την πυρκαγιά, που έγινε πριν από δέκα περίπου χρόνια. Μια πυρκαγιά, που ξεκίνησε πολύ κοντά στο Μπράλλο και με τη βοήθεια του δυνατού ανέμου έκαψε χιλιάδες στρέμματα ελατοδάσους, περνώντας τελικά και πάνω από τη Λίμνη.

Προσπάθησα να εξηγήσω τι σήμαινε πριν μερικές δεκαετίες η πρόληψη με τους πυροφύλακες και τα πυροφυλάκια σε κάθε βουνό. Ακόμα τότε η δασοπροστασία έγερνε προς την πρόληψη. Όταν ήρθαν τα αεροπλάνα και οι διάφοροι “κομάντος” της καταστολής, ξεχάστηκε η πρόληψη και εμφανίστηκαν τα συμφέροντα, που μας “καίνε” την ψυχή κάθε καλοκαίρι.

Το χιόνι ανέβαινε όσο ανεβαίναμε κι εμείς. Τώρα περνάει τους 40 πόντους. Ίχνη παντού, κυρίως από αλεπούδες, αγριογούρουνα και ελάχιστα από λαγούς. Πολλοί συνοδοιπόροι μας είχαν ακούσει για κάποια λίμνη. Και ρωτούσαν διαρκώς: “θα δούμε τη λίμνη;” “Όλα τα εξαιρετικά πράγματα είναι και δύσκολα και σπάνια” έλεγε ο Σπινόζα.

Το πρόβλημα όμως είναι να βρεις πού αφήνουμε το δασικό δρόμο ν’ ανεβούμε για την Χαλικόβρυση. Δεν υπάρχει κανένα σημάδι. Τελικά βρέθηκε. Πρέπει να θυμάται κανείς ότι στόχος είναι ο αυχένας μετά το πυροφυλάκιο. Η Χαλικόβρυση δεν έχει πια νερό για τους ορειβάτες. Από την υδρομάστευση δεν περισσεύει νερό, γιατί πρέπει να πηγαίνει για ύδρευση στις Θερμοπύλες. Αν δεν είναι έτσι, κάποιος πρέπει να πει στο Δασαρχείο να συντηρήσει την ποτίστρα και τη βρύση. Είναι κρίμα.

Πάντως η ανακάλυψη της σηματοδότησης των ορεινών μονοπατιών λύνει πολλά προβλήματα. Περνάμε τον αυχένα και κατηφορίζουμε ακολουθώντας τα ορειβατικά σημάδια με κατεύθυνση τώρα νοτιοδυτική. Πριν το οροπέδιο της Νεβρόπολης, που είναι η Λίμνη, στρίβουμε δεξιά και ανεβαίνουμε στο Καταφύγιο, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 1030 μέτρων. Σταματήσαμε για ανασυγκρότηση της ομάδας και ελαφριά ξεκούραση. Το καταφύγιο είναι κλειστό. Ανήκει στην Ομοσπονδία Φίλων Υπαίθρου και είναι δυστυχώς εγκαταλειμμένο.

Φεύγουμεεε… Σε εφτά λεφτά, να ετοιμαστούμε! η απάντηση. Έτσι αυθόρμητα. Γιατί εφτά και όχι δέκα; Και η φιλοσοφική προσέγγιση του αριθμού εφτά (7), έδωσε την ευκαιρία στον μαθηματικό της παρέας να μας θυμίσει τους Πυθαγόρειους, κατά τους οποίους ο αριθμός επτά είναι «αμήτωρ» μια και δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Είναι επίσης το σύμβολο της τελειότητας, γιατί είναι το άθροισμα του τρία (3) και του τέσσερα (4) που εκφράζουν τα δύο τέλεια σχήματα, το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο κλπ κλπ.

Συνεχίσαμε από το μονοπάτι χωρίς να κατεβούμε στη Λίμνη, για να μην χάσουμε χρόνο. Σε ένα τέταρτο, κατά τον Χρήστο έπρεπε να φθάσουμε στη βρύση και το εξοχικό του Φούρλα. Κι αυτό έγινε σε τρία τέταρτα. Ποτέ λοιπόν μην εμπιστεύεσαι ορειβάτες και κυνηγούς. Στο μεταξύ τα χειμερινά υλικά, το χιόνι, η λάσπη, το νερό άρχισαν να ανακατεύονται στα πόδια μας. Φτάνουμε στο Ελευθεροχώρι Το Ελευθεροχώρι είναι σε υψόμετρο 850 μέτρα, μέσα στα έλατα. Η θέα από το χωριό είναι πανέμορφη, τόσο προς τον κάμπο της Αμφίκλειας όσο και προς τις βουνοκορφές της Οίτης και της Γκιώνας, την κοιλάδα του Σπερχειού και τον Μαλιακό κόλπο.

Περνώντας την κατασκήνωση αφήνουμε το δρόμο και συνεχίζουμε βορειοανατολικά στο μονοπάτι κάτω από το νεκροταφείο κατηφορίζοντας προς τη Μονή Δαμάστας. Ένα μονοπάτι εντυπωσιακό, ζούγκλα η βλάστηση, και με συνεχή θέα τη Λαμία και την κοιλάδα του Σπερχειού. Τα παλιά τοιχία δείχνουν ότι παλιότερα περνούσαν φορτωμένα ζώα και συνέδεε το χωριό, και την πλευρά αυτή του βουνού, με τη Λαμία. Θέλει συντήρηση και βελτίωση, γιατί κοντεύει να κλείσει. Η κατάληξη είναι στο Μοναστήρι, όπου αρκετοί από μας τίμησαν το νόστιμο λουκούμι.

Αλλά “τέτοιο λουλούδι σαν το δικό σου δεν είδα πουθενά όπου κι αν κοίταξα.. θησαυρούς είναι γεμάτο αυτό το βουνό!” Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008

Ανάβρα - Λίμνη Μενδενίτσας
(Παλιοσουβάλα), επιστροφή

Η Ανάβρα Μώλου είναι μισή ώρα από τη Λαμία. Είναι ένα ημιορεινό χωριό με θέα προς τη θάλασσα. Εκτός από τις παραδοσιακές ταβέρνες, τα καφενεία και το Ορειβατικό Καταφύγιο, που μπορεί να επισκεφτεί κανείς, κάνοντας μια βόλτα κατά μήκος του χωριού έχει μια εντυπωσιακή θέα προς το Μαλιακό Κόλπο, καθώς το χωριό βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη μύτη της Βόρειας Εύβοιας. Επίσης μπορεί να επισκεφθεί τα απομεινάρια της αρχαίας Ακρόπολης και τον αρχαιολογικό της χώρο, στην οποία έχουν γίνει ανασκαφές με ευρήματα.

Μέσα από το χωριό ανεβαίνουμε με κατεύθυνση νοτιοδυτική. Φθάνουμε στο ξέφωτο, σε μια ραχούλα, και συνεχίζουμε δυτικά, λίγο κατηφορικά προς τη Λαμία και πάνω από το χωριό Θερμοπύλες. Το μονοπάτι μέσα στο πυκνό δάσος διακρίνεται με δυσκολία. Φωτογραφίζουμε τα ίχνη από τους αρχαίους τάφους (;) και συνεχίζουμε ανηφορίζοντας και συναντάμε το δασικό δρόμο που ανεβαίνει από τη Δρακοσπηλιά. Τον εγκαταλείπουμε με κατεύθυνση νότια τραβερσάροντας ελαφρά, περνάμε την ποτίστρα με τη βρύση και συναντάμε τον παλιό δασικό δρόμο, που ενώνει το Ελευθεροχώρι με τη Μενδενίτσα. Είναι το ψηλότερο σημείο της διαδρομής, περίπου 1100 μέτρα

Κατηφορίζουμε και είμαστε σε λίγα λεπτά στην πανέμορφη λίμνη της Μενδενίτσας, την Παλιοσουβάλα, όπως τη λένε, σε ένα εντυπωσιακό τοπίο, στα 1000 περίπου μέτρα υψόμετρο. Η λίμνη κρατάει την παγωμένη κρούστα της, που την κάνει ακόμα πιο όμορφη αντανακλώντας τις ακτίνες του ήλιου. Κρατάει νερό μέχρι τον Μάιο και στη συνέχεια "αξιοποιείται" σαν βοσκότοπος. Παρατηρήσαμε ότι κατασκευάστηκε ένα πρόχειρο χωμάτινο ανάχωμα στην έξοδο του φυσικού αυλακιού, που παροχέτευε το νερό, ανατολικά, ίσως με τη μορφή φράγματος. Πιθανόν μ' αυτό να αυξηθεί η ποσότητα του νερού της λίμνης.

Η συνέχεια είναι στον δασικό δρόμο. Περνάμε την Παλιοπαναγιά, ένα εξωκλήσι που πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο, ακολουθώντας την ταμπέλα προς "ΑΝΑΒΡΑ" και αφήνοντας δεξιά το δρόμο για την Μενδενίτσα. Από δω περάσαμε πέρυσι το καλοκαίρι, όταν κάναμε τα 14 χιλιόμετρα Αγώνα Ορεινού Τρεξίματος της Μενδενίτσας. Αφήνουμε αριστερά μας το καταφύγιο, κάτω από το Περδικοβούνι, και φθάνουμε στην Ανάβρα μετά από 4,5 περίπου ώρες διανύοντας περίπου 20 χιλιόμετρα διαδρομή, σύμφωνα με το GPS.

Η πλευρά αυτή του Καλλιδρόμου χαρακτηρίζεται από την πλούσια μικτή της βλάστηση, γιατί δέχεται την επίδραση του ήπιου κλίματος του Μαλιακού. Τα πεύκα, τα έλατα, οι βελανιδιές, τα πουρνάρια, τα κέδρα, τα σχίνα και κάθε λογής θάμνοι είναι τα βασικά στοιχεία της χλωρίδας. Συναντήσαμε αρκετές στάνες και ποτίστρες στη διαδρομή, που δείχνει ότι η κτηνοτροφία εξακολουθεί να υφίσταται ως απασχόληση των λίγων κατοίκων.

Τα αρχαιολογικά "ίχνη" επιβεβαιώνουν πως η περιοχή έχει σημαντικές ιστορικές αναφορές και ενδιαφέρον. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε ανάμεσα στις Θερμοπύλες και την Μενδενίτσα, δύο περιοχές με έντονη ιστορική διαδρομή από την αρχαιότητα μέχρι τα τελευταία χρόνια. Τα νερά "κατεβαίνουν" στα ρέματα και έχει αρκετές πηγές. Αρκετά επίσης τα ίχνη άγριων ζώων στο λίγο χιόνι, αλλά και τα ίχνη των αγριογούρουνων, που έχουν βαλθεί να σκαλίζουν τη γη. Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Τα χωριά του Καλλιδρόμου

Παλαιοχώριον Δωριέων
(στοιχεία από το http://palaiokhoriondorieon.livepage.gr/)


Ονομασία
Η ονομασία "Παλαιοχώρι" δηλώνει από μόνη της ότι πρόκειται για ένα χωριό πολύ παλιό, που προυπήρχε του σημερινού. Kατα πάσα πιθανότητα στη θεση του υπηρξε το ΚΥΤΙΝΙΟΝ.

Θέση - Τοποθεσία
Το Παλαιοχώρι Δωριέων βρίσκεται στους πρόποδες του Καλλιδρόμου σε υψόμετρο 514 μέτρων, κτισμένο ανάμεσα σε δυο μικρά ρέματα, το κουρνόρεμα και το γλιαμόρεμα, που το προστατεύουν απο τις πλημμύρες. Το μέρος είναι πλαγερό, κατάφυτο, ευάερο και ευήλιο και γι'αυτό οι κατοικοί του το λένε και "λιάστρα". Βόρειά του υπάρχει το ύψωμα του Προφήτη Ηλία, με την ομώνυμη εκκλησία και τα αρχαία πελασγικά τείχη και νότια απλώνεται ο κάμπος του Βοιωτικού Κηφισού. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χωριό του δήμου Αμφικλείας και ολόκληρης της περιοχής σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις με πολύ μεγάλη παραγωγή σιτηρών και βαμβακιού. Επίσης καλλιεργούνται καλαμπόκια, αμπέλια και ελιές σε μικρότερο βαθμό. Η κτηνοτροφία είναι περιορισμένη. Το χωριό έχει 601 κατοίκους.

Ιστορικά στοιχεία
Θεωρείται μια απο τις πόλεις της αρχαίας Τετράπολης χωρίς όμως αυτό να είναι τεκμηριωμένο. Στις γύρω τοποθεσίες από το Πάλαιοχώρι μπορεί κανείς να βρεί αντικείμενα και τείχη που μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμού από τα Μυκηναικά χρόνια
Πιο σαφή δεδομένα έχουμε απο τα χρόνια της τουρκοκρατίας. Στο χωριό, μνημονεύει ο Μακρυγιάννης, ο Καραισκάκης χτύπησε την εφοδιοπομπή των τούρκων που πήγαιναν στα Βασιλικά. Επίσης στο χωριό συναντήθηκαν οι οπλαρχηγοί Πανουργιάς, Γκούρας, Τράκκας και Δυοβουνιώτης και έβγαλαν την απόφαση να αντισταθούν στη Χαλκομάτα. Η μετανομασία του χωριού απο ΚΥΤΙΝΙΟΝ σε Παλαιοχώρι έγινε για να δηλωθεί η παλαιότητα του χωριού απο τους κατοίκους του. Το Παλαιοχώρι και οι κατοικοί του σε όλη τη νεότερη ιστορία του έθνους έδωσαν το αίμα τους και συνέδραμαν στου αγώνες του. Απο το πόλεμο του 1897, τους Βαλκανικούς πολέμους, τη μικρασιατική καταστροφή, το πόλεμο του 1940. Οι Παλαιοχωρίτες αγωνίστηκαν και έδωσαν και το αίμα τους για την ελευθερία της πατρίδας. Γι' αυτό το λόγο έχει στηθεί μνημείο που μνημονεύει τους πεσόντες σε όλους αυτούς τους αγώνες.

Μνημεία
Το πιο αρχαίο μνημείο που υπάρχει στο Παλαιοχώρι είναι τα Πελασγικά τείχη που βρίσκονται στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία. Είναι πέτρες λαξευμένες τετραγωνικά 2 - 3 μέτρων μήκους, πλάτους και 1 μέτρου πάχους. Αυτό μας δηλώνει οτι κάποτε εδώ κατοικούσαν Πέλασγοί.

Ναοί
Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στη Κοίμηση της Θεοτόκου κτισμένη το 1920, ρυθμού μικτού με κολώνες και τρούλο, πετρόκτιστη εξολοκλήρου, πολύ κομψή, είναι το κέντρο της θρησκευτικής λατρείας του χωριού. Εορτάζει στις 15 Αυγούστου.

Το ξωκκλήσι του προφήτη Ηλία. Παμπάλαιο εκκλησάκι στη κορυφή του ομώνυμου υψώματος. Μέσα σ'ένα κατάφυτο τοπίο γεμάτο απο πελώρια κυπαρίσια και βελανιδιές είναι κτισμένο το εκκλησάκι του Αι Λιά. Πρόσφατα ανακαινισμένο, γιορτάζει στις 20 Ιουλίου.

Βρύσες
Η βρύση της Μότσου είναι η πιο γνωστή και ιστορική βρύση του χωριού. Βρίσκεται ανατολικά του χωριού μέσα σ' ένα δασύλιο από λεύκες και αιωνόβια πλατάνια. Για πολλά χρόνια τα νερά της ήταν ο μόνος πόσιμος υδάτινος πόρος του χωριού. Ενας τοπικός μύθος λέει οτι όποιος πιεί νερό απο τη βρύση παντρεύεται με ντόπια.

Αξιοθέατα
Το δημοτικό σχολείο του χωριού άρχισε να κατασκευάζεται το 1895 και αποπερατώθηκε στα 1902. Πανέμορφης αισθητικής το κτήριο, είναι κατασκευασμένο απο λαξευτή πέτρα. Το σχολείο πια δεν λειτουργεί ως εκπαιδευτήριο λόγω έλλειψης παιδιών. Λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο και αίθουσα εκδηλώσεων του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού.

Ήθη - Έθιμα

1) Πανηγύρι : Το δεκαπενταύγουστο στη γιορτή της Κοιμήσεως της θεοτόκου γιορτάζει το χωριό. Τότε γίνεται το πανηγύρι με το γνωστό ρουμελιώτικο τρόπο. Με κλαρίνα, αρνιά και άφθονη μπύρα γίνεται ένα απο τα πιο καλά πανηγύρια της περιφέρειας. Το γλέντι ειναι διήμερο και συμπληρώνεται και από άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις του πολιτιστικού συλλόγου, όπως προβολή ντοκιμαντέρ, κουκλοθέατρο, ποδοσφαιρικό αγώνα, έκθεση φωτογραφίας και ειδών λαικής τέχνης.
2) Πάσχα: Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζεται το πάσχα στο Παλαιοχώρι. Τη Κυριακή του Πάσχα απο νωρίς το πρωί το χωριό γεμίζει απο καπνούς των λάκκων. Οι γείτονες μαζεύονται και ψήνουν όλοι μαζί τα αρνιά, γλεντούν, τραγουδούν και γιορτάζουν με μοναδικό τρόπο.
3) Περιφορά της εικόνας: Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα έρχεται στο χωριό η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς της Δαμάστας. Μαζεύεται όλος ο κόσμος έξω απο το χωριό στο κεντρικό δρόμο. Παραλαμβάνουν την εικόνα και με ευλάβεια, ψαλμούς και λιτανείες την πηγαίνουν στην εκκλησία του χωριού όπου τελείται ακολουθία και προσκύνημα. Είναι ένα έθιμο που κρατά τις ρίζες του από πάρα πολύ παλιά.
4) Απόκριες: Οι Απόκριες στο παλαιοχώρι γιορτάζονται πολύ έντονα. Το τελευταίο σαββατοκύριακο των απόκρεω μαζεύονται πολλοί απόδημοι παλαιοχωρίτες και το χωριό σφύζει απο ζωή και πειράγματα. Ανήμερα τις απόκριες μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ομάδες νέων ντύνονταν μασκαράδες και έπαιζαν διάφορα σκετς σατυρίζοντας συγχωριανούς τους. Την Καθαρά Δευτέρα όλοι οι κάτοικοι μαζεύονται στη πλατεία του χωριού και τρώνε νηστίσημα εδέσματα, τραγουδούν και γλεντούν.
5) Αναλήψεως: Πέρα από τις συνηθισμένες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν την ημέρα της Αναλήψεως, γιόρταζαν και οι τσοπάνηδες στις στρούγκες τους. Το έθιμο ήταν γενικό. Κάθε κτηνοτρόφος καλούσε στην στρούγκα του, την ημέρα της Αναλήψεως, τους φίλους καθώς και τους συμπατριώτες με τους οποίους είχε συναλλαγές.
6) Πρωτοχρονιά: Από τις παραμονές της εορτής οι νοικοκυρές ετοίμαζαν τα γλυκά και στόλιζαν το σπίτι. Όσες πάλι κρατούσαν το παλιότερο έθιμο σιδέρωναν τις φουστανέλες και τις γυναικείες ρουμελιώτικες φορεσιές

7) Η 25η Μαρτίου γιορτάζεται στο Παλαιοχώρι, όπως και σε όλη την Ελλάδα, με εξαιρετική μεγαλοπρέπεια. Κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα οι νέοι του χωριού άναβαν τεράστιες φωτιές στα γύρω υψώματα, έθιμο που κρατάει από τουρκοκρατίας. Το έθιμο αυτό απεικονίζει το τρόπο που συνενοούνταν τα χωριά μεταξύ τους για το ξέσπασμα της επανάστασης. Το φαγητό της ημέρας αυτής είναι μπακαλιάρος πλακί με σταφίδες, ψάρια κ.τ.λ.

Λίμνη Νευρόπολη

Η γνωστή λίμνη του Καλλιδρόμου, η λίμνη Νευρόπολη είναι στην περιφέρεια του χωριού. Μοναδική στο είδος της για όλο τον ορεινό όγκο της Στερεάς Ελλάδας. Έτσι λοιπόν το χωριό είναι ένα ορμητήριο για τα πιο μαγευτικά μέρη του Καλλιδρόμου. Η λίμνη βρίσκεται ανάμεσα στο Παλαιοχώρι και στις Θερμοπύλες. Είναι από τα πανελλαδικής σημασίας αξιοθέατα, που μένουν αξέχαστα σε κάθε επισκέπτη. Η πρόσβαση στη λίμνη και το δάσος της Νευρόπολης είναι ειδυλιακή με μοναδικής ομορφιάς πεζοπορία 7 χιλιομέτρων και με καλή βατότητα από το Παλαιοχώρι. Στις παρυφές της λίμνης του Καλλιδρόμου υπάρχει και ορεινό καταφύγιο γνωστό και φιλόξενο για τους λάτρεις του βουνού.

Πρόσβαση - Πληροφορίες
Το Παλαιοχώρι συνδέεται οδικά με την Αθήνα (183 χλμ.), τη Λαμία (34 χλμ.), την Αμφίκλεια (13 χλμ.) και με τα υπόλοιπα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Υπάρχει τακτικό δρομολόγιο ΚΤΕΛ για Λαμία και Αμφίκλεια. Μέσω του σιδηροδρομικού σταθμού του Μπράλλου, που απέχει 3 χιλιόμετρα, συνδέεται και με το σιδηροδρομικό άξονα Αθήνας - Θεσσαλονίκης.

Στο Παλαιοχώρι λειτουργεί κοινοτικό κατάστημα, αγροτικό ιατρείο και βιβλιοθήκη
Κοινοτικό κατάστημα τηλ. 2231-0-92
Αγροτικό ιατρείο τηλ. 2231-0-92
Λειτουργούν 2 ταβέρνες, 2 καφενεία, 1 μίνι μάρκετ και πρακτορείο αθηναικού τύπου και πρωτότυπος ξενώνας.
Ταβέρνα "η Χολέβαινα" τηλ. 2231-0-92200
Ταβέρνα "η Τετράπολις" τηλ. 2231-0-92592-3,92351
Παραδοσιακό καφενείο/Ουζερί "ΑΦΟΙ ΜΕΡΤΖΑΝΗ" τηλ. 2231-0-92607
Καφενείο/Ουζερί "το Άστρο" τηλ. 2231-0-92220
Ξενώνας "η Τετράπολις" τηλ. 2231-0-92592-3,92351
Υπάρχει και ταξί

jim@kertis.gr Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008

Πρόταση για τον Aγώνα Ορεινού Τρεξίματος
Περισσότερα στοιχεία


Η πρόταση για τον αγώνα ορεινού τρεξίματος στην περιοχή του Καλλιδρόμου με αφετηρία και τέρμα το Παλαιοχώρι έχει συνέχεια. Σήμερα με τον Αλκη περπατήσαμε τη διαδρομή και καταγράψαμε τα χιλιόμετρα με το GPS. Ξεκινήσαμε στις 8 το πρωί από το καφενείο των αδελφών Μερτζάνη και πήραμε τον δρόμο για τον Προφήτη Ηλία. Περάσαμε πάνω από το Μερτζάνειο Αθλητικό Κέντρο και συνεχίσαμε τον αγροτικό δρόμο με κατεύθυνση τον Μπράλλο.

Κατεβήκαμε στην άσφαλτο λίγο μετά το βενζινάδικο του Πλιάτσικα (6,47 χιλιόμετρα) και συνεχίσαμε την άσφαλτο. Στη διασταύρωση του Σκαμνού (8,25 χιλιόμετρα) πήραμε το μονοπάτι προς το βουνό, το οποίο είναι σημαδεμένο από τον Ορειβατικό Σύλλογο Λαμίας. Συναντήσαμε τον δασικό δρόμο, που έρχεται από το Ελευθεροχώρι (11 χιλιόμετρα) και συνεχίσαμε φθάνοντας στη Λίμνη (12,8 χιλιόμετρα και υψόμετρο 977 μ) Από δω στρίψαμε νοτιοανατολικά παίρνοντας το δασικό δρόμο για το Παλαιοχώρι.

Δεν ακολουθήσαμε ακριβώς το δρόμο γιατί κάναμε μερικά κοψίματα στο παλιό μονοπάτι. Κλείσαμε τον κύκλο σε 3,5 ώρες ξανά στο σημείο που φύγαμε και το GPS έδειξε 18,2 χιλιόμετρα συνολική διαδρομή και 497 μέτρα υψόμετρα στο χωριό. Αν υπολογίσουμε τα κομάτια του δασικού δρόμου, που αφήσαμε για το μονοπάτι, η συνολική διαδρομή πρέπει να αγγίζει τα 20 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά 500 μέτρα. Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Ο ΓΕΡΟ-ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΟΣ,
ποίημα του Ευάγγελου Πλαστήρα

-«…. Πες μας ΓΕΡΟ-ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΕ, τόσες χιλιάδες χρόνια
τι είδανε τα μάτια σου, τι γροίκησαν τ’ αυτιά σου»;
-«…Σαν τι να πρωτοθυμηθώ, και τι να μολογήσω!
… Είδα του Ξέρξη τις ορδές, κάτω στις Θερμοπύλες,
κι ο Λεωνίδας μοναχός, με λίγους Σπαρτιάτες.
Άκουσα λιανοτούφεκα, και ρώτησα τη Γκιώνα,
-«Ειν’ ο Αντρούτσος Οδυσσεύς, που δόξα σ’ ένα Χάνι»!
Και πάλι ο κάμπος μαύρισε, με τούρκικα φουσάτα,
κι έστησ’ ο Διάκος πόλεμο, κάτω στην Αλαμάνα.
Το καρυοφύλλι τα’ άναψε έσπασε το σπαθί του.
και ζωντανό τον σούβλισαν, οι Τούρκοι στο Ζητούνι.
Είδα στη χαλκομάτα μου, να πιάνουν το δεσπότη,
και να σκοτώνουν οι άπιστοι, τον Άγιο των Σαλώνων.
Στα γέρικα τα ελάτια μου, Αρματωλοί και Κλέφτες,
εκεί κρεμάγαν τ’ άρματα λίγο να ξαποστάσουν.
Γνώρισα τ’ ανταρτόπουλα, που βγήκαν στον αγώνα,
τότε …στη μαύρη Κατοχή, κατακτητές να διώξουν.
Πέρασα μπόρες και βροχές, άκουσ’ αστροπελέκια,
και το χειμώνα άσπριζα, απ’ το πολύ το χιόνι.
Είχα τ’ αγρίμια συντροφιά, τις πέρδικες στα πλάγια,
και τις λαφίνες πούπιναν, νερό να ξεδιψάσουν.
Χαιρόμουνα την Άνοιξη, τους Σαρακατσαναίους,
με τα πολλά κοπάδια τους, και τα τρανά γκεσέμια»!..
Αυτά μας είπε το βουνό, κι έδωκε την ευχή του,
να πάρουμε τα χρόνια του, να δούμε τα καλά του
Ευάγγελος Πλαστήρας
----------------------------------------------
Σημείωση : Τι όμορφο ποίημα για το βουνό μας,
του αείμνηστου Ευάγγελου Πλαστήρα και πόσο
επίκαιρο και διαχρονικό, για την ανάγκη διατήρησης της
ομορφιάς του;
Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Το Καλλίδρομο, «η αξιοποίησή του»
και οι κίνδυνοι που υπάρχουν...

Δυστυχώς για μας τους ντόπιους, τους κατοίκους δηλαδή των παρακείμενων χωριών στο Καλλίδρομο φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να φέρουμε στη μνήμη μας τις χαρές που μας χάριζε το πανέμορφο αυτό βουνό, στο διάβα της ζωής. Γιατί ποιος ξέρει σε λίγα χρόνια το βουνό μας, ίσως ακολουθήσει την τύχη του γείνονά του, Παρνασσού.

Φαίνεται ότι εμείς οι άνθρωποι και ο σύγχρονος πολιτισμός μας έχει την τάση να καταστρέφουμε ότι αγνό και παρθένο ακόμα έχει απομείνει σε τούτο τον τόπο χωρίς φυσικά να σκεφτόμαστε τις συνέπειες, παρά μόνο το προσωρινό όφελος και την προσωρινή καλοπέρασή μας.

Αυτό το Καλλίδρομο βουνό που αιώνες στέκει ανέγγιχτο, που πάνω του γράφτηκε απ' την αρχαιότητα ακόμα ένα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας, ναι σήμερα φαίνεται ότι αρχίζει να κινδυνεύει.

Από την αρχαία Ευρύπυλο (Ευρύπολις > Ευρόπολις > Νευρόπολις) όπου λατρευόταν ο Απόλλωνας και οι νύμφες, έως την άλλη πύλη (Θερμοπύλες) όπου εθριάμβευσαν οι ελληνικές αξίες με το Λεωνίδα και τους τριακόσιους. Από τον Αντρούτσο, το Διάκο, το Μακρυγιάννη και τον Καραϊσκάκη έως την εθνική αντίσταση, το βουνό τούτο έζησε στιγμές μοναδικές, στιγμές δόξας.

Και φθάνοντας στις μέρες μας στον σύγχρονο πολιτισμό, στους Σαρακατσαναίους, στους ανθρώπους των χωριών μας που αγάπαγαν και χαίρονταν το βουνό με εκδρομές, κατασκηνώσεις για να κάνουμε «πνευμόνια», με γιορτές και πανηγύρια, με υπέροχες Πρωτομαγιές, με προσφορά των ξύλων του δάσους, να περάσει ο χειμώνας.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς.

Θα πουν κάποιοι καλά όλα αυτά αλλά περάσανε, οι καιροί αλλάζουν. Ναι αλλάζουν αλλά οι κοινωνίες πάνε μπροστά, προοδεύουν πραγματικά όταν διαθέτουν μνήμες. Και για να μπούμε στο πρόβλημα που αποτελεί κίνδυνο για το Καλλίδρομο αναφέρουμε ότι τα τελευταία χρόνια το βουνό μας έχει γίνει επικινδύνως γνωστό.

Και δεν εννοούμε φυσικά τους φυσιολάτρες, τους ορειβάτες, αν θέλετε ακόμα και τους σωστούς κυνηγούς που χαίρονται τις ομορφιές του, αλλά αυτούς τους καταπιεσμένους νεόπλουτους νεοέλληνες της πόλης, που θεωρούν εκδρομή στο Καλλίδρομο να οργώνουν τη Λίμνη με τα τάνκς – τζίπ που διαθέτουν μη υπολογίζοντας τη ζημιά που κάνουν σ' όλα τα έμβια όντα που ζουν μέσα στη λίμνη.
Όλοι είμαστε μάρτυρες τέτοιων φαινομένων (βατράχια και άλλα πρωτόζωα), γίνονται πολτός κάτω από τις ερπύστριες των βαρβάρων.

Και κανείς δεν δίνει σημασία. Που είναι το Δασαρχείο, που είναι η Πολιτεία, που είναι οι δήμαρχοι; Στο Διαδίκτυο δεκάδες οι καταχωρήσεις των CLUB 4Χ4 που καλούν τα μέλη τους για ….. επιδρομή στη λίμνη. Ας το ψάξουν οι αρμόδιοι λίγο και ας ενδιαφερθούν. Να πάρουν άμεσα μέτρα, να προστατεύσουν το φυσικό πλούτο, να τιμωρήσουν εν τέλει.

Και ας μη μας έφθαναν μόνο αυτά, έρχεται η επίσημη πολιτεία (Περιφέρεια, Νομαρχία, Δασαρχείο, Δήμος Γοργοποτάμου) και εκπονούν μελέτες ακούστε …. Για να διαπλατύνουν και ασφαλτοστρώσουν το δρόμο Ελευθεροχώρι – Μενδενίτσα. Και αναρωτιέται κανείς αυτοί που από το νόμο έχουν την υποχρέωση να φυλάττουν … Θερμοπύλες, δίνουν τη χαριστική βολή στο βουνό;

Εκατομμύρια ευρώ για ένα δρόμο που θα διασχίζει όλο το δάσος απ' άκρη σ' άκρη. Για ποιο λόγο τι θα εξυπηρετεί; Τη διακίνηση ανθρώπων, αγαθών, εμπορευμάτων ;
Τι; ας μας απαντήσουν οι αρμόδιοι.

Επακόλουθο είναι οι πολίτες να σκεφθούν ότι εξυπηρετεί μόνο σκοπιμότητες. Δηλαδή οικόπεδα, βίλλες παραπλεύρως του δρόμου και όπου αλλού καταστεί κατορθωτό και «νόμιμο». Είναι γνωστό στην Ελλάδα πως αποχαρακτηρίζονται δασικές εκτάσεις και πως στη συνέχεια νομιμοποιούνται (Αράχωβα, Λιβάδι, Αγόριανη, Aνω Σουβάλα). Η έγκυρη εφημερίδα «Καθημερινή» πολλές φορές έχει ασχοληθεί με το θέμα του Παρνασσού και την καταστροφή του φυσικού τοπίου.

Αντί η προστασία του περιβάλλοντος να αποτελεί εθνική υπόθεση, αντί να ορισθούν χρήσεις γης και δραστηριοτήτων ήπιας μορφής στο Καλλίδρομο από την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, βλέπουμε ότι δίνεται η χαριστική βολή …
Και να σκεφθεί κανείς ότι η περιοχή του Καλλίδρομου έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000, δηλαδή προστατευόμενη περιοχή.

Να λοιπόν γιατί οι μνήμες απ' το παρελθόν, αλλά και οι σκέψεις για το μέλλον για αυτό που έρχεται, πρέπει να μας κάνουν να αντισταθούμε και να βροντοφωνάξουμε ότι εμείς οι πολίες αυτής της περιοχής, οι φίλοι του δάσους, όλοι, δεν θέλουμε «την αξιοποίηση και την ανάπτυξη που μας προτείνουν».

Θέλουμε ένα βουνό ζωντανό, όχι πεθαμένο ένα βουνό αντάξιο της ιστορίας του και της ομορφιάς του!!

Πιλάλης Ανδρέας
Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...